زگیل دست و پا (Wart)
زگیل یا Wart یک ضایعه پوستی خوش‌خیم اما مسری است که در اثر ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود. این ویروس از طریق بریدگی‌های ریز یا خراش‌های نامحسوس در پوست وارد بدن شده و باعث رشد غیرطبیعی سلول‌های پوستی می‌شود. برخلاف زگیل‌های معمولی که روی دست یا سایر قسمت‌های بدن دیده می‌شوند، زگیل کف پا معمولاً روی پاشنه یا زیر پنجه پا ظاهر می‌شود و به دلیل فشار وزن بدن به داخل پوست فرو می‌رود.
زگیل کف پا معمولاً تهدیدی جدی برای سلامت نیست، اما می‌تواند دردناک بوده و راه رفتن یا ایستادن را دشوار کند. در موارد شدید یا درمان‌نشده، این ضایعات می‌توانند تکثیر شده و به «زگیل موزاییکی» تبدیل شوند؛ یعنی گروهی از زگیل‌ها که کنار هم رشد می‌کنند.
علائم و ویژگی‌ها
- ضایعه کوچک و برجسته با سطح زبر و خشن، معمولاً به رنگ خاکستری یا قهوه‌ای
- نقاط سیاه کوچک درون ضایعه (رگ‌های خونی بسته‌شده) که گاهی به «دانه‌های سیاه» معروفند
- درد یا حساسیت هنگام ایستادن یا راه رفتن، به‌خصوص روی پاشنه یا پنجه
- رشد ضایعه به داخل پوست به دلیل فشار وزن، که باعث می‌شود زگیل همسطح یا کمی پایین‌تر از سطح پوست باشد
- در موارد متعدد، ایجاد زگیل‌های موزاییکی که نواحی بزرگی از کف پا را می‌پوشانند
زگیل کف پا ناشی از عفونت با ویروس HPV است. این ویروس در محیط‌های گرم و مرطوب مثل استخرها، رختکن‌ها و حمام‌های عمومی به‌خوبی زنده می‌ماند.
راه‌های انتقال:
- تماس مستقیم پوست با فرد مبتلا
- تماس غیرمستقیم از طریق سطوح آلوده (کف زمین، دمپایی مشترک)
- ورود ویروس از طریق خراش‌های ریز، ترک‌های پوستی یا زخم‌های کوچک
عوامل خطر
برخی شرایط و عادات، احتمال بروز را افزایش می‌دهند:
- راه رفتن با پای برهنه در محیط‌های عمومی مرطوب
- ضعف سیستم ایمنی (در اثر بیماری یا مصرف دارو)
- سن پایین (کودکان و نوجوانان بیشتر در معرض ابتلا هستند)
- تعریق زیاد پا و استفاده طولانی از کفش بسته
- داشتن سابقه زگیل در سایر نقاط بدن
نکته: برخی زگیل‌ها ظرف ۶ تا ۱۲ ماه خودبه‌خود برطرف می‌شوند، اما به‌دلیل دردناک بودن و مسری بودن، معمولاً توصیه می‌شود درمان آغاز شود.
پیشگیری
۱. پوشیدن دمپایی یا صندل در مکان‌های عمومی مرطوب مانند استخر و حمام عمومی
۲. خشک نگه داشتن پاها و تعویض مرتب جوراب
۳. عدم استفاده مشترک از کفش، جوراب یا حوله
۴. بررسی منظم پاها به‌خصوص در کودکان و ورزشکاران
۵. درمان سریع زگیل‌های موجود برای جلوگیری از گسترش به سایر نواحی
روش‌های درمان
درمان‌های دارویی (پزشکی)
- کرایوتراپی (انجماد با نیتروژن مایع): شایع‌ترین روش که باعث تخریب بافت زگیل می‌شود؛ معمولاً به چند جلسه درمان نیاز دارد.
- اسید سالیسیلیک: به صورت ژل یا چسب، لایه‌برداری تدریجی زگیل را انجام می‌دهد.
- لیزر CO₂ یا پالس‌دای: برای تخریب رگ‌های خونی زگیل و از بین بردن آن.
- جراحی جزئی (Curettage): تراشیدن بافت زگیل تحت بی‌حسی موضعی؛ معمولاً برای موارد مقاوم.
- ایمونوتراپی موضعی: استفاده از مواد محرک سیستم ایمنی برای حمله به ویروس HPV.
درمان خانگی
- چسب اسید سالیسیلیک OTC: استفاده روزانه و تعویض طبق دستور؛ قبل از استفاده، خیساندن پا در آب گرم برای نرم کردن پوست توصیه می‌شود.
- سرکه سیب: پنبه آغشته به سرکه را شبانه روی زگیل بگذارید و ببندید (توجه داشته باشید که در بعضی افراد ممکن است باعث تحریک پوست اطراف شود).
استاندارد استریل ابزار در پُدولانژ:
ابزارها طبق پروتکل‌های کلینیکی در دستگاه التراسونیک توسط فرآیند کاویتاسیون (cavitation) و طبق استاندارد پزشکی EN 13060 در دستگاه اتوکلاو کلاس B استریل می‌شوند؛ سطوح ضدعفونی شده و اقلام یکبارمصرف در همان جلسه تعویض می‌گردند. دقیقاً همان سطح ایمنی که در اتاق‌های عمل رعایت می‌شود. با این فرآیند، انتقال بیماری‌ها به صفر می‌رسد و شما با خیالی آسوده از خدمات تخصصی ما بهره‌مند می‌شوید.
استاندارد استریل ابزار در پُدولانژ:عوارض عدم درمان
۱. بزرگ شدن یا تکثیر زگیل‌ها (زگیل موزاییکی)
۲. درد مزمن و اختلال در راه رفتن
۳. انتقال به سایر قسمت‌های پا یا بدن
۴. انتقال به دیگران از طریق سطوح آلوده
جمع‌بندی و توصیه نهایی
زگیل کف پا اگرچه خوش‌خیم است، اما به دلیل درد، محدودیت حرکتی و خاصیت مسری باید جدی گرفته شود. درمان‌های پزشکی مانند کرایوتراپی و اسید سالیسیلیک معمولاً مؤثر هستند، اما نیاز به تداوم و پیگیری دارند. رعایت بهداشت پا و استفاده از پوشش مناسب در محیط‌های عمومی بهترین راه پیشگیری است. بیماران با سیستم ایمنی ضعیف یا زگیل‌های مقاوم باید حتماً به پزشک یا پودولوژیست مراجعه کنند.