پینه (Callus)
پینه (Callus) یک ناحیه ضخیم، سفت و زردرنگ از پوست است که به دلیل فشار یا اصطکاک مداوم ایجاد می‌شود. برخلاف میخچه که کوچک‌تر و معمولاً دردناک‌تر است، پینه گسترده‌تر بوده و اغلب در کف پا، پاشنه یا کناره پا دیده می‌شود. پینه واکنش طبیعی بدن برای محافظت از پوست در برابر فشارهای مکرر است، اما اگر بیش از حد ضخیم شود یا ترک بخورد، می‌تواند دردناک شده و حتی منجر به زخم یا عفونت شود.
پینه به‌خصوص در افرادی که مدت طولانی راه می‌روند، می‌دوند یا کفش نامناسب می‌پوشند شایع است. این مشکل به تنهایی تهدیدکننده حیات نیست، اما در بیماران دیابتی یا افرادی که مشکلات گردش خون دارند می‌تواند خطرناک باشد و نیاز به مراقبت فوری داشته باشد.
علائم و عوارض
علائم پینه بسته به محل و شدت آن متفاوت است، اما معمولاً شامل موارد زیر می‌شود:
- ناحیه بزرگ و ضخیم‌شده با رنگ زرد یا خاکستری
- بافت سفت و زبر
- کاهش حس لمس در محل پینه
- ترک خوردن یا شکاف‌های دردناک در پوست
- در موارد شدید، درد هنگام ایستادن یا راه رفتن
محل‌های شایع ایجاد پینه:
- کف پا به‌ویژه زیر پنجه‌ها
- پاشنه پا
- کناره پاها
- روی کف دست یا انگشتان در اثر کار با ابزار
پینه در اثر فشار یا اصطکاک مداوم روی پوست ایجاد می‌شود. پوست برای محافظت از لایه‌های زیرین، سلول‌های کراتینی بیشتری تولید کرده و ضخیم می‌شود.
- کفش تنگ یا پاشنه‌بلند که فشار را به بخش خاصی از پا منتقل می‌کند
- راه رفتن یا ایستادن طولانی روی سطوح سخت
- اضافه وزن که فشار بیشتری به کف پا وارد می‌کند
- فعالیت‌های ورزشی مانند دویدن یا کوهنوردی
- راه رفتن بدون جوراب یا استفاده از جوراب‌های نازک
عوامل خطر
برخی شرایط و عادات، احتمال بروز را افزایش می‌دهند:
- تغییر شکل استخوانی پا مانند بونیون یا انگشت چکشی
- ساختار غیرطبیعی قوس پا (صاف یا بسیار بلند)
- دیابت یا بیماری‌های عروقی محیطی
- سن بالا (پوست خشک‌تر و نازک‌تر)
هشدار:
بیماران دیابتی یا افرادی با مشکلات گردش خون نباید خودشان با تیغ یا قیچی پینه را بتراشند، زیرا خطر زخم و عفونت بالاست.
پیشگیری
پیشگیری عمدتاً با حذف یا کاهش فشار و اصطکاک انجام می‌شود:
۱. انتخاب کفش مناسب: کفشی با قالب مناسب پا و کفی نرم.
۲. استفاده از جوراب باکیفیت: جوراب‌های نخی یا الیاف ضدتعریق که اصطکاک را کاهش دهند.
۳. کفی‌های جذب‌کننده شوک: مخصوصاً برای افرادی که زیاد راه می‌روند یا می‌دوند.
۴. کنترل وزن: کاهش فشار وارده به کف پا.
۵. مرطوب‌سازی پوست پا: استفاده روزانه از کرم‌های نرم‌کننده برای جلوگیری از خشکی و ترک.
روش‌های درمان پینه
درمان‌های دارویی (پزشکی)
۱. دبریدمان (برداشتن لایه ضخیم پوست): با تیغ یا ابزار استریل، بدون درد و به‌صورت ایمن.
۲. کفی یا ارتز طبی: برای توزیع یکنواخت فشار در کف پا و جلوگیری از بازگشت پینه.
۳. اصلاح مشکلات ساختاری پا: در صورت نیاز به جراحی برای ناهنجاری‌های استخوانی.
۴. داروها و محصولات کراتولیتیک
- کرم‌ها یا پدهای حاوی اسید سالیسیلیک یا اوره که به نرم شدن لایه ضخیم کمک می‌کنند.
- محصولات حاوی اسید لاکتیک برای پوست‌های خشک و ترک‌خورده.
درمان خانگی (در موارد خفیف)
۱. خیساندن پا در آب گرم به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه و سپس سوهان کشیدن ملایم.
۲. استفاده روزانه از کرم مرطوب‌کننده قوی.
۳. پوشیدن کفش و جوراب مناسب.
استاندارد استریل ابزار در پُدولانژ:
ابزارها طبق پروتکل‌های کلینیکی در دستگاه التراسونیک توسط فرآیند کاویتاسیون (cavitation) و طبق استاندارد پزشکی EN 13060 در دستگاه اتوکلاو کلاس B استریل می‌شوند؛ سطوح ضدعفونی شده و اقلام یکبارمصرف در همان جلسه تعویض می‌گردند. دقیقاً همان سطح ایمنی که در اتاق‌های عمل رعایت می‌شود. با این فرآیند، انتقال بیماری‌ها به صفر می‌رسد و شما با خیالی آسوده از خدمات تخصصی ما بهره‌مند می‌شوید.
عوارض پینه درمان نشده
۱. ترک‌های عمیق و دردناک (Heel Fissures)
۲. عفونت باکتریایی پوست
۳. ایجاد زخم مزمن به‌ویژه در بیماران دیابتی
۴. تغییر نحوه راه رفتن و ایجاد درد در سایر مفاصل
جمع‌بندی و توصیه نهایی
پینه واکنش طبیعی بدن به فشار است اما نباید آن را نادیده گرفت. با رعایت بهداشت پا، انتخاب کفش مناسب و استفاده از کفی یا پدهای محافظ می‌توان از ایجاد یا بازگشت پینه جلوگیری کرد. در صورت ضخامت زیاد، ترک‌خوردگی یا وجود درد، مراجعه به پودولوژیست بهترین انتخاب است تا درمان ایمن و مؤثر انجام شود.
منابع معتبر