ترک پاشنه پا (Heel Fissures)
ترک پاشنه پا یا Heel Fissures شکاف‌ها و بریدگی‌های پوستی هستند که معمولاً در ناحیه پاشنه ایجاد می‌شوند و می‌توانند از خطوط سطحی و ظریف تا شکاف‌های عمیق و دردناک متغیر باشند. در موارد خفیف، ترک‌ها فقط ظاهر ناخوشایندی دارند، اما در موارد شدید می‌توانند باعث درد، خونریزی، عفونت و حتی محدودیت در راه رفتن شوند.
این مشکل در آب‌وهوای خشک، در افرادی که مدت طولانی ایستاده یا راه می‌روند، و در کسانی که پوست کف پا ضخیم یا پینه‌دار دارند شایع‌تر است. در بیماران دیابتی یا افرادی که مشکلات گردش خون دارند، ترک پاشنه می‌تواند به زخم‌های خطرناک و عفونت‌های شدید تبدیل شود.
علائم و عوارض
- خطوط و شکاف‌های سطحی یا عمیق در پوست پاشنه
- خشکی و زبری پوست
- ضخیم شدن لایه شاخی (کراتینی) پوست پاشنه
- درد هنگام ایستادن یا راه رفتن، به‌خصوص در موارد ترک عمیق
- خونریزی یا ترشح در صورت عفونت
- گاهی بوی ناخوشایند در موارد عفونی
ترک پاشنه معمولاً نتیجه ترکیبی از خشکی پوست و فشار مکانیکی است.
علل شایع:
- خشکی بیش از حد پوست به دلیل کمبود رطوبت
- پینه یا ضخیم شدن پوست پاشنه
- ایستادن یا راه رفتن طولانی روی سطوح سخت
- استفاده از کفش یا صندل بدون پشت که پاشنه را در معرض فشار و کشش قرار می‌دهد
- چاقی (افزایش فشار به کف پا)
- شستشوی بیش از حد پا با صابون‌های قوی که چربی طبیعی پوست را از بین می‌برند
عوامل خطر
- دیابت یا نوروپاتی محیطی (کاهش حس در پا)
- بیماری‌های پوستی مثل پسوریازیس یا اگزما
- سن بالا (کاهش رطوبت طبیعی پوست)
- زندگی در مناطق با آب‌وهوای خشک
- کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی (مثل ویتامین E، روی و اسیدهای چرب ضروری)
نکته: بیماران دیابتی نباید خودسرانه ترک پاشنه را بتراشند و باید برای هرگونه زخم یا خونریزی به پزشک مراجعه کنند.
پیشگیری
۱. مرطوب سازی روزانه: استفاده از کرم‌های غلیظ یا پمادهای حاوی اوره، گلیسرین یا شی‌باتر.
۲. پوشیدن کفش مناسب: کفش یا صندل با پشت‌بسته که پاشنه را محافظت کند.
۳. استفاده از جوراب نخی یا پشمی: برای حفظ رطوبت و جلوگیری از اصطکاک.
۴. نرم کردن پوست: خیساندن پا در آب ولرم و سوهان کشیدن ملایم به‌صورت منظم.
۵. اجتناب از ایستادن طولانی روی سطوح سخت بدون کفش مناسب.
۶. هیدراته ماندن: نوشیدن آب کافی برای حفظ رطوبت پوست.
روش‌های درمان قارچ ناخن
درمان‌های دارویی (پزشکی)
۱. دبریدمان پوست ضخیم: تراشیدن لایه شاخی اضافی با ابزار استریل.
۲. پانسمان مرطوب‌کننده: استفاده از پدهای حاوی ژل یا کرم‌های درمانی برای ترمیم ترک‌ها.
۳. کفی یا ارتز طبی: برای کاهش فشار روی پاشنه.
۴. درمان عفونت: در صورت وجود علائم عفونت، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های موضعی یا خوراکی.
۵. محصولات درمانی ویژه
- کرم‌های حاوی اوره ۲۰% یا ۴۰% برای نرم کردن و ترمیم پوست ضخیم
- پمادهای حاوی سالیسیک اسید برای لایه‌برداری کنترل‌شده.
- کرم‌های ترمیم‌کننده حاوی لانولین یا پانتنول برای بازسازی بافت.
درمان خانگی (در موارد خفیف)
۱. خیساندن پا در آب ولرم به مدت ۱۰ تا ۲۰ دقیقه و سپس استفاده از سنگ پا یا سوهان ملایم.
۲. پوشیدن جوراب بعد از مرطوب‌سازی: برای جذب بهتر کرم و جلوگیری از تبخیر رطوبت.
۳. استفاده از روغن‌های طبیعی: مانند روغن نارگیل یا روغن زیتون برای نرم کردن پوست.
استاندارد استریل ابزار در پُدولانژ:
ابزارها طبق پروتکل‌های کلینیکی در دستگاه التراسونیک توسط فرآیند کاویتاسیون (cavitation) و طبق استاندارد پزشکی EN 13060 در دستگاه اتوکلاو کلاس B استریل می‌شوند؛ سطوح ضدعفونی شده و اقلام یکبارمصرف در همان جلسه تعویض می‌گردند. دقیقاً همان سطح ایمنی که در اتاق‌های عمل رعایت می‌شود. با این فرآیند، انتقال بیماری‌ها به صفر می‌رسد و شما با خیالی آسوده از خدمات تخصصی ما بهره‌مند می‌شوید.
عوارض ترک پای درمان نشده
۱. درد و محدودیت حرکتی
۲. خونریزی و عفونت
۳. تشکیل زخم‌های مزمن به‌ویژه در بیماران دیابتی
۴. گسترش ترک‌ها و بدتر شدن وضعیت پوست
جمع‌بندی و توصیه نهایی
ترک پاشنه پا مشکلی شایع اما قابل پیشگیری است. با مرطوب‌سازی منظم، انتخاب کفش مناسب و مراقبت صحیح از پا، می‌توان از ایجاد ترک جلوگیری کرد یا آن را به سرعت درمان نمود. در موارد عمیق یا دردناک، مراجعه به پودولوژیست بهترین راه برای ترمیم ایمن و جلوگیری از عوارض است.
منابع معتبر