ناخن فرورفته (Ingrown Toenail)
ناخن فرورفته در پا یا Ingrown Toenail حالتی است که لبه یا گوشه ناخن (معمولاً ناخن شست پا) به داخل پوست اطراف خود رشد می‌کند. این وضعیت باعث درد، التهاب و در بسیاری از موارد عفونت می‌شود. ناخن فرو رفته می‌تواند از یک ناراحتی خفیف شروع شده و به یک مشکل جدی تبدیل شود که حتی راه رفتن را دشوار می‌کند.
این مشکل در نوجوانان و جوانان فعال شایع‌تر است، اما هر فردی در هر سنی ممکن است به آن مبتلا شود. بیماران دیابتی یا افرادی که مشکلات گردش خون دارند باید توجه ویژه‌ای به ناخن فرو رفته داشته باشند، زیرا این وضعیت در آن‌ها می‌تواند منجر به زخم‌های مزمن و عفونت‌های خطرناک شود.
علائم و عوارض
- درد و حساسیت در کنار یا گوشه ناخن
- قرمزی و تورم پوست اطراف ناخن
- گرمی و التهاب در محل فرو رفتگی
- در موارد شدید، ترشح چرک یا خون
- رشد بافت اضافی (Granulation Tissue) در محل آسیب
- دشواری در پوشیدن کفش یا راه رفتن به دلیل درد
علل شایع:
- کوتاه کردن بیش از حد یا نادرست ناخن (به‌خصوص گرد بریدن گوشه‌ها)
- پوشیدن کفش یا جوراب تنگ که به ناخن فشار می‌آورد
- آسیب یا ضربه به ناخن (مثلاً برخورد شدید یا فشار مکرر)
- ساختار ژنتیکی ناخن (ناخن‌های خمیده یا پهن)
- تعریق زیاد پا که باعث نرم شدن پوست اطراف ناخن می‌شود
عوامل خطر
برخی شرایط و عادات، احتمال بروز را افزایش می‌دهند:
- ورزشکاران، به‌خصوص دوندگان و فوتبالیست‌ها
- افرادی که اضافه وزن دارند
- بیماران دیابتی یا با مشکلات عروقی
- سابقه قبلی ناخن فرو رفته
نکته:
تلاش برای بریدن ناخن فرورفته در خانه می‌تواند وضعیت را بدتر کرده و باعث عفونت شود.
پیشگیری
۱. اصلاح صحیح ناخن‌ها: ناخن‌ها را صاف ببرید، نه گرد یا کوتاه‌تر از حد معمول.
۲. انتخاب کفش مناسب: کفشی با فضای کافی برای انگشتان پا.
۳. بهداشت پا: شستشو و خشک کردن کامل پاها، به‌خصوص بین انگشتان.
۴. اجتناب از فشار مکرر به ناخن‌ها: پرهیز از فعالیت‌هایی که باعث ضربه مداوم به انگشتان پا می‌شوند.
۵. کنترل تعریق پا: استفاده از جوراب‌های جاذب رطوبت و تعویض روزانه آن‌ها.
روش‌های درمان
درمان‌های دارویی (پزشکی)
۱. لیفت یا بالابردن لبه ناخن: قرار دادن پنبه یا گاز کوچک زیر ناخن برای تغییر مسیر رشد (در مراحل اولیه).
۲. اسپلینت ناخن (Nail Bracing): استفاده از یک نوار یا گیره خاص (بریس یا ارتودنسی ناخن) برای هدایت رشد ناخن به سمت بالا.
۳. برداشتن جزئی ناخن: حذف بخشی از ناخن که به پوست فرو رفته است، معمولاً تحت بی‌حسی موضعی.
۴. برداشتن کامل ناخن (Partial or Total Nail Avulsion): در موارد شدید یا عود مکرر، همراه با تخریب ریشه ناخن برای جلوگیری از رشد مجدد قسمت مشکل‌ساز.
۵. درمان عفونت: آنتی‌بیوتیک موضعی یا خوراکی در صورت وجود چرک یا التهاب شدید.
درمان خانگی (در موارد خفیف)
۱. خیساندن پا در آب گرم و نمک ۲–۳ بار در روز برای کاهش التهاب
۲. استفاده از پانسمان تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه
۳. پوشیدن کفش جادار یا دمپایی تا بهبودی
۴. پرهیز از کندن یا فشار دادن محل فرو رفتگی
استاندارد استریل ابزار در پُدولانژ:
ابزارها طبق پروتکل‌های کلینیکی در دستگاه التراسونیک توسط فرآیند کاویتاسیون (cavitation) و طبق استاندارد پزشکی EN 13060 در دستگاه اتوکلاو کلاس B استریل می‌شوند؛ سطوح ضدعفونی شده و اقلام یکبارمصرف در همان جلسه تعویض می‌گردند. دقیقاً همان سطح ایمنی که در اتاق‌های عمل رعایت می‌شود. با این فرآیند، انتقال بیماری‌ها به صفر می‌رسد و شما با خیالی آسوده از خدمات تخصصی ما بهره‌مند می‌شوید.
استاندارد استریل ابزار در پُدولانژ:عوارض عدم درمان
۱. عفونت و تشکیل آبسه
۲. رشد بیش از حد بافت اضافی و خونریزی
۳. زخم مزمن و خطر گانگرن در بیماران دیابتی
۴. تغییر شکل دائمی ناخن
جمع‌بندی و توصیه نهایی
ناخن فرو رفته یک مشکل شایع اما قابل پیشگیری است. با اصلاح صحیح ناخن‌ها، انتخاب کفش مناسب و رعایت بهداشت پا می‌توان از بروز آن جلوگیری کرد. در صورت مشاهده علائم اولیه، مراجعه سریع به پودولوژیست یا پزشک می‌تواند از پیشرفت مشکل و نیاز به جراحی جلوگیری کند. بیماران دیابتی باید هرگونه تغییر در ناخن یا پوست پا را جدی بگیرند.